Yıl 2025. İstediğiniz gibi gelip gitmenizi sağlayacak bir yıllık oturma izninin keyfini çıkarmak için hızlı bir şeritte gümrükten geçiyorsunuz. Uygulamadan çağırdığınız bir taksiye atladınız ve geçici evinize doğru yola çıkıyorsunuz. Uygulamada hızlıca kaydırarak check-in yapatınız ve e-cüzdanınızdan para çekildi; ATM’lerle ya da döviz bozdurmayla uğraşmanıza gerek yok. 5G wifi’a sorunsuz bir şekilde bağlanıp acil işler var mı diye e-postaları ve görev tutucu uygulamanızı kontrol ettiniz. Yerel vergi makamlarından size ülkeye hoş geldiniz diyen bir bildirim var.
Göçebe topluluğunuzun ülkeye iniş yaptığınızı bilmesini sağlamak ya da Bali’de gördüğünüz bir arkadaşınızdan bir mesaj almak için e-ikamet platformunuza giriş yaptınız. Bölgede kim var? Şehrin ücretsiz ortak çalışma alanına geçtikten sonra çevredeki restoranlara bakıyorsunuz. Gününüzün gerçekten zor olan tek kısmı, akşam yemeği için nereye gideceğinize karar vermek.
Uzaktan çalışmanın geleceğine hoş geldiniz. Kulağa gerçek olamayacak kadar iyi gelebilir, bu hayata adım atmaya hevesli uzaktan çalışanlar sayesinde gerçek düşündüğümüzden çok daha yakın olabilir.
Küresel Dalgalanmalar
Bitmeyen karantinalar ve kapalı ülke sınırları yüzünden Covid-19 bu uzun süreli gezginlere öldürücü darbeyi vurmalıydı, ancak beklendiği gibi olmadı. Son iki yılda digital nomads’ların yani dijital göçebelerin sayısı daha önce hiç olmadığı kadar artış gösterdi. 2021 yılı itibariyle, dünyayı dolaşan, 35 milyon civarı ya da fazla (ki bu Kanada’nın nüfusuna yakın) dijital göçebe var.
Pandemi milyonlarca kişinin evden çalışmasını gerektirdiğinde tüm dünya uzaktan çalışma şekillerine ayak uydurmaya başladı. Zaman geçtikçe ve ülkeler sınırlarını açtıkça, evden çalışan kalabalık dijital göçebeliği keşfetmeye başladı. Dijital göçebeler saflarını büyütüyor ve belki de insan göçünün kilidini açıyor, çünkü bu duruma kayıtsız kalmayan ülkelerin listesi de uzamaya başladı. Turistlere kapılarını açmaya hevesli 30’dan fazla ülke seyahat politikalarını düzenleyerek çekici hale getirdi. Listede Doğu Avrupa ülkelerinin bir çoğu, Estonya, Kosta Rika, Barbados gibi ülkeler de var.
2020 Yazında, bir avuç ülke dijital göçebeleri çekmek için vize programları başlattı, Haziran ayında Estonya, ardından Barbados, Bermuda, Kosta Rika, Anguilla, Antigua ve daha sonra Doğu Avrupa’nın çoğu. Şimdi, 30’dan fazla ülke, seyahat eden uzak çalışanlar için bir tür teşvik sunuyor.
Aktivist ve yazar Lauren Razavi gibi bazı hırslı göçebeler de küresel vatandaşlar olarak haklarını ve sınırsız çalışmanın geleceğini savunmaya başladılar. “Artık insanlar uzaktan çalışmanın faydalarını deneyimlediler, onları ofise geri döndürmek kolay olmayacak – zaten her yerden iş politikaları ve ‘Büyük İstifa’ ile rekabet eden şirketlerde gördüğümüz gibi. Uzaktan çalışma, yükselip alçalan bir trendden ziyade küresel ekonomide kalıcı bir değişimdir, bu yüzden bunun bir yere gideceğini düşünmüyorum” diyor Razavi.
Eğilimler evden çalışma lehine değişirken, o ve diğerleri, daha da büyük bir küresel değişimin temellerini atma zamanının geldiğine inanıyor. Razavi, “İnternet, bankacılık, araç paylaşımı ve yiyecek dağıtımı gibi hayatın pek çok yönünü küreselleştirdi ve dijitalleştirdi, ancak hükümetler henüz yetişemedi” diyor.
Yüzlerce yıldır iş tek bir yere bağlıydı. Şimdi ise gözlerimizin önünde gerçekleştiğini gördüğümüz iş devriminin geleceğinin değişimi.
Bu yazı alıntıdır.